Kinderen van het kwaad – Garfield Reeves-Stevens (1987)

Titel: Kinderen van het kwaad
Auteur: Garfield Reeves-Stevens
Oorspronkelijke titel: Children of the shroud
Uitgeverij De Boekerij

Het verhaal
Een journaliste wordt benaderd door een priester om informatie over de laatste stand van zaken op het gebied van celbevruchting. Aanleiding is de biecht van een wetenschapper die net voor zijn dood vertelt dat hij zich bezig hield met het klonen van mensen. De experimenten in zijn vruchtbaarheidskliniek waren niet alleen technische erg vooruitstrevend, maar ook bijzonder opmerkelijk. Het door hem gebruikte DNA was afkomstig van bloed op de Lijkwade van Turijn. Reden voor de kerk om op zoek te gaan naar de verwekte kinderen die, mocht de Lijkwade echt zijn, als nakomelingen van Christus beschouwd kunnen worden en mogelijk zelfs bepaalde krachten zouden kunnen bezitten.
Net als het duo de aantekeningen van de wetenschapper wil gaan doorzoeken in de hoop de kinderen te achterhalen, worden alle dossiers bij een inbraak gestolen. Met de weinige documenten die ze reeds in bezit moeten ze proberen verder te komen. Hierbij blijkt al snel dat er nog een partij is die de kinderen wil vinden, om ze vervolgens te laten verdwijnen. Zal het lukken om de waarheid omtrent de experimenten te achterhalen of verdwijnen de kinderen en daarmee het bewijs spoorloos?

Bijbelse connectie
Het boek Kinderen van het kwaad heeft een relatie met de ontberingen, de kruisdood, de begrafenis en opstanding van Jezus Christus. In de bijbel kunnen we lezen dat Jezus door Pontius Pilatus veroordeeld werd tot de kruisdood. Alvorens naar het kruis gebracht te worden, liet hij Jezus eerst geselen. Op weg naar het kruis krijgt Jezus een doornenkroon op het hoofd gedrukt. Jezus wordt aan het kruis genageld en nadat Hij gestorven is, wordt Zijn zijde met een speer doorboord om Zijn dood met zekerheid vast te stellen.
Nadat Jezus van het kruis was gehaald, werd Hij door Jozef en Nicodemus in een linnen doek gewikkeld en in het rotsgraf gelegd. Na drie dagen treft men het graf leeg aan, op de linnen doek na.

De Nieuwe Bijbelvertaling, Nieuwe Testament
Marcus 15:15, Jezus wordt gegeseld
Matteüs 27:29, Jezus krijgt een doornenkroon opgezet
Johannes 19:34, de zijde van Jezus wordt met een speer doorboord
Lucas 24:12, Petrus vindt alleen nog het linnen in het verder lege graf

Stof tot nadenken

Toen in 1898 de lijkwade voor het eerst werd gefotografeerd was eindelijk duidelijk te zien wat er precies op het lange linnen doek was afgebeeld. Men zag het lichaam van een man met een baard die verwondingen had die mogelijk door een geseling waren ontstaan, die iets met scherpe punten op het hoofd had gehad, die gekruisigd was en die met een scherp voorwerp in de zijde was gestoken. Kortom, precies de afbeelding die overeenkwam met de ontberingen die Jezus Christus geleden had vanaf de veroordeling. De lijkwade bevat feitelijk twee lagen, eerst was er het bloed en daaroverheen werd de lichaamsafbeelding gevormd. Opvallend detail was dat het bloedpatroon op de lichaamsafbeelding zat, alsof het bloed als eerste met het doek in contact was gekomen en de afbeelding daaroverheen gelegd was. Als het om een vervalsing zou gaan was dit wel een heel vreemde volgorde voor een kunstenaar; het is logischer om eerst het lichaam af te tekenen en dan, als duidelijk is waar het hoofd, de romp en de ledematen zich bevinden, de bloedsporen aan te brengen.
Initieel onderzoek leek er op te wijzen dat het bloedpatroon niet gevormd was door bloed, maar door een loodhoudende verfstof. Dit werd mede ingegeven door de kleur, die na eeuwen nog steeds rood was. Normaal gesproken kleurt gedroogd bloed bruin in de loop van de tijd. Nader onderzoek wees toch op echt bloed. De kleur kon verklaard worden door te stellen dat het niet om zuiver bloed ging, maar om vocht uit stollende wonden met een hoog gehalte bilirubine. Zulke hoge gehaltes kunnen het gevolg zijn van malaria, maar ook van zware fysieke ontberingen, zoals geseling en kruisiging. Verder onderzoek wees uit dat het bloed van type AB was en er werd zelfs wat DNA aangetroffen.
De vondst van DNA op de lijkwade van Turijn is voor mening reli-thriller schrijver de basis geweest om een spannend verhaal neer te zetten. Welke unieke eigenschappen zijn te vinden in het DNA van Jezus?
In 2005 publiceerde Dean Hamer een boek over het God-gen, waarin hij beweerde dat religie niet alleen cultureel bepaald werd, maar in de genen zat. De conclusies waren gebaseerd op een onderzoek waarin DNA profielen van vrijwilligers vergeleken weden met hun antwoorden in een interview over hun spirituele leven. Personen met een actief spiritueel leven bleken vaker dan de anderen het VMAT2 gen te hebben.
Het al dan niet bestaan van een god-gen is een controversieel onderwerp, waar tot op de dag van vandaag nog steeds artikelen over verschijnen. Atheïsten beweren dat godsdienst aangeleerd is, sommige onderzoekers beweren het tegenovergestelde namelijk dat atheïsme het afleren van de aangeboren religieuze instelling is. Men probeert het geloof in een hogere macht te verklaren vanuit de evolutie theorie; klaarblijkelijk heeft het voordelen gehad voor het voortbestaan van de mensheid om gelovig te zijn. Het kan ook zijn dat het gelovig zijn een bijproduct is van een andere hersenontwikkeling, zoals bijvoorbeeld het kunnen leggen van verbanden of inschatten van situaties.
Als de verbinding met God in de genen vastligt, dan mag je aannemen dat dit bij Jezus bijzonder sterk aanwezig was. Genen isoleren uit het bloed van de lijkwade en er vervolgens mee gaan manipuleren kan spectaculaire gevolgen hebben. Laat het maar aan de fantasie van schrijvers over om hier wat van te maken.

Links
Religieus fanatisme is genetisch bepaald
Het God-gen op Wikipedia (Engelstalig)
Geloof wel of niet tussen de oren
Ontwikkeling van geloof in de genen
Geloof niet genetisch bepaald, omgeving wel

Boeken met verwant thema
Het Golgotha dossier - Philipp Vandenberg
Het Sindone complot - Julia Navarro
De achtste zonde - Philipp Vandenberg
In Zijn naam - Sam Christer
Kloon – Robin Cook