Auteur: Gregg Loomis
Oorspronkelijke titel: The Sinai secret
Uitgeverij Karakter (www.karakteruitgevers.nl)
Tijdens de inventarisatie van de bibliotheek in een klooster in Oostenrijk komt een zeer oud manuscript naar boven. Onderzoek wijst uit dat het gaat om een Hebreeuws geschrift, welke duidelijk een vertaling is van een nog veel ouder Egyptisch geschrift. Vlak voor de bibliothecaris dodelijk verongelukt, heeft hij een kopie verstuurd naar zijn neef Benjamin, hoogleraar natuurkunde in Amsterdam. Zeer korte tijd later komt de hoogleraar om het leven. Ook aan de andere kant van de wereld wordt een wetenschapper vermoord. Beide wetenschappers werkten aan een onderzoek naar een alternatief voor fossiele brandstof. Opdrachtgever Langford Reilly raakt ongewild betrokken bij de zaak. Het wordt hem duidelijk dat het onderzoek zelf op criminele belangstelling kan rekenen en in de zoektocht naar antwoorden komt Reilly zelf steeds meer in de gevarenzone. Uiteindelijk belandt hij in Israël, waar duidelijk wordt dat de wetenschappers de krachten van de Ark des Verbonds op het spoor waren. Dat en de herkomst van deze kennis is voor een bepaalde groepering reden genoeg om iedereen die te dicht bij de waarheid komt te elimineren. Kan Reilly dit overleven?
Bijbelse connectie
Het boek Het Sinaï-geheim heeft een relatie met Mozes, de uittocht uit Egypte en de Ark des Verbonds.
De bijbelverhalen rondom Mozes geven duidelijk aan dat hij was voorbestemd voor bijzondere daden. Om zijn leven te redden, wordt hij in een mandje in de Nijl gezet. Hij wordt gevonden door de dochter van de Egyptische farao en aan het hof opgevoed. Uiteindelijk moet hij de woestijn invluchten om arrestatie door de farao te voorkomen. Daar sluit hij zich aan bij de Midjanieten en trouwt met de dochter van de priester Jethro. Dit als dank dat Mozes zijn dochter voor onheil heeft behoedt. In de passage die het voorval beschrijft, wordt Mozes niet herkend als Israëliet, maar wordt voor Egyptenaar aangezien. Mozes wordt door God uitverkoren om de Israëlieten uit Egypte weg te leiden. Opvallend is dat hij de Israëlieten gaat vertellen dat de God van hun voorouders hem gezonden heeft, niet de God van hun gezamenlijke voorouders. Omwille van deze passages is er discussie over de afkomst van Mozes en wordt niet uitgesloten dat hij Egyptenaar was.
Tijdens de uittocht uit Egypte kreeg Mozes in de Sinaï woestijn rechtstreeks van God de opdracht om de Ark des Verbonds te bouwen. De instructies waren erg gedetailleerd en dienden tot op de letter te worden opgevolgd. Niet alleen de constructie van de ark werd omschreven, ook de tent waarin deze moest worden neergezet en de kleding die de priesters moesten dragen werden nauwkeurig gedicteerd. Al deze maatregelen moesten voorkomen dat de ark onjuist zou worden behandeld.
Voorbeelden van verkeerd gebruik en de dodelijke gevolgen zijn op diverse plaatsen in de bijbel terug te vinden. Het begint in Leviticus, waar twee zonen van Aäron een verkeerd offer brengen waarna een vlam uit het heiligdom hen verteerd. Flavius Josephus voegt in zijn boek De oude geschiedenis van de Joden nog wat details toe aan de gebeurtenis. Volgens hem sloeg het vuur naar hen uit en verbrandde hun gezicht en borst zonder dat iemand in staat was om het vuur te doven. Een vergelijkbaar verhaal is te vinden in Numeri, waar staat geschreven dat de stamoudsten klaagden over de bevoorrechte positie van Mozes en Aäron met betrekking tot de diensten. Ook zij wilden aan de Heer offeren. Het loopt niet goed af, een verzengende vlam komt uit het heiligdom met de ark en doodt tweehonderdvijftig mannen. Volgens Flavius Josephus bleef van hun lichamen geen spoor meer over.
Nadat de Filistijnen de ark hebben veroverd, brengt deze hen niets dan ongeluk en ze sturen de ark terug op een ossenwagen. De mannen die de wagen vinden halen de ark er af en brengen offers. Ze worden echter gestraft voor het aanraken van de ark en sterven.
Dat het gevaarlijk was om de ark aan te raken zonder enige bescherming wordt nogmaals duidelijk in 2 Samuel. De ark wordt verplaatst en als tijdens het transport de wagen overhelt en de ark er vanaf dreigt te vallen, steekt Uzza zijn hand uit om dat te voorkomen. Hij valt ter plekke dood neer.
De Nieuwe Bijbelvertaling, Oude Testament
Exodus 2:19, Mozes wordt als Egyptenaar aangeduid
Exodus 3:13-16, Mozes is uitverkoren door de God van de Israëlieten
Exodus 25:10-22, God geeft instructies voor de bouw van de Ark des Verbonds
Exodus 28:1-42, de priesterkleding wordt nauwkeurig omschreven
Leviticus 10: 1-2, twee zonen van Aäron worden verteerd door vuur uit het heiligdom
Numeri 16:35, een verzengende vlam komt uit het heiligdom met de ark
1 Samuel 6:19, de vinders van de door de Filistijnen teruggestuurde ark sterven
2 Samuel 6:7, Uzza valt dood neer na het aanraken van de ark
Stof tot nadenken
Wetenschappers hebben de ark al vaak vergeleken met een zogeheten Leidse fles. In 1746 werd deze uitgevonden door Pieter van Musschenbroek, professor natuurkunde aan de universiteit van Leiden. De Leidse fles slaat statische elektrische lading op en kan deze ook weer afgeven en is dus een condensator. Het ontwerp werd later verbeterd, maar blijft tamelijk eenvoudig. Zowel de binnenkant als de buitenkant van de fles wordt bekleed met een metaalfolie. Door de kurk op de fles steekt een metalen staaf die in contact staat met het water in de fles en daarmee indirect ook de metaalfolie aan de binnenkant. De fles kan worden geladen via de metalen staaf, zolang de buitenkant van de fles maar geaard is. Door de metalen staaf met de buitenkant van de fles te verbinden vindt ontlading plaats. Benjamin Franklin, die volop experimenteerde met de Leidse fles, raakte regelmatig bewusteloos door de schok van de ontlading. Dit lijkt precies op wat Uzza overkwam toen hij de probeerde te voorkomen dat de ark van de wagen viel.
De constructie van de ark lijkt op die van de Leidse fles. In plaats van een fles is het een houten kist, bekleed met goud aan de binnenkant en buitenkant. Op de kist is een deksel geplaatst met twee cherubs. Eén cherub zou met de binnenkant verbonden zijn, de andere met de buitenkant. Zo vormen ze het positieve en negatieve contactpunt. Ontlading vindt dan plaats tussen de cherubs. Wie onbeschermd te dicht bij komt, kan als door de bliksem getroffen worden, wat precies zo in de bijbel beschreven staat.
Berekeningen aan de capaciteit die de ark kon opslaan laten zien dat het een grote hoeveelheid energie betreft, zeer zeker voldoende om iemand dood te laten neervallen.
Dat er duizenden jaren geleden al met elektriciteit zou zijn gewerkt strookt niet met de geschiedenisboeken, waarin kennis hierover slechts enkele honderden jaren oud is. Bewijzen voor het tegendeel worden afgedaan als curiositeiten, zoals bijvoorbeeld de Bagdad batterij. In 1938 maakte de Duitse werktuigbouwkundige Dr. Wilhelm König, toenmalig directeur van het Nationaal Museum van Bagdad, melding van de vondst van een kleien vaas, met daarin een koperen cilinder en een ijzeren staaf. De vaas zou zijn gevonden bij opgravingen in de buurt van Bagdad. Vanuit zijn vakkennis herkende König het voorwerp als een batterij, een verbazingwekkende conclusie die niet op steun kon rekenen.
De batterij van Bagdad bestaat uit een aantal elementen. Om te beginnen de ongeveer 13 cm hoge kleien vaas. In deze kleien vaas is een koperen cilinder bevestigd van circa 10 cm hoog en 5 cm in doorsnede. De cilinder is gemaakt uit een dunne plaat koper die rond is gevouwen en op de naad aan elkaar gesoldeerd met een tin-lood legering. Aan de onderkant is de koperen cilinder afgesloten d.m.v. een koperen schijf, die met asfalt is vastgezet. De opening van de koperen cilinder aan de bovenkant van de vaas is dichtgemaakt met een stop van asfalt. Midden in deze stop is een ijzeren staaf gestoken, die vrij in de koperen cilinder hangt. In 2000 maakten studenten van het Smith College, USA, kopieën van de batterij van Bagdad. Dit college heeft een speciale afdeling, The museum of Ancient Inventions, waar studenten oude uitvindingen kunnen nabouwen. De hier nagebouwde batterij, gevuld met azijn, produceerde 1.1 Volt.
Er wordt al geruime tijd gespeculeerd over het gebruik van stroom door de Egyptenaren. Zo zouden er bewijzen zijn gevonden van metalen voorwerpen met dunne laagjes van een ander metaal, welke alleen via een galvanisch proces kunnen zijn aangebracht. Specifiek is er een geval bekend van een zwaard met een laagje antimoon over koper, reeds in 1933 geanalyseerd door Dr. Colin Fink. Het zwaard werd gedateerd op 4300 voor Christus. De afbeeldingen op de muren van de tempel van Hathor in Dendera worden ook vaak in verband gebracht met op elektriciteit werkende apparaten. De functie en werking van deze apparaten zijn nog onderwerp van discussie. Dit brengt ons dan weer terug bij Mozes, die opgroeide aan het Egyptische hof waardoor mag worden aangenomen dat hij op de hoogte was van gebruikte technologie zodat de ark voor hem geen geheimen had.
Links
De Leidse fles op Wikipedia
De ark als condensator
Capaciteitsberekeningen aan de ark
De batterij van Bagdad op Wikipedia (Engelstalig)
Elektriciteit in de oudheid (Engelstalig)
Elektrische lampen in de Hathor tempel in Dendara (Engelstalig)
Boeken met verwant thema
Het laatste offer – Simone van der Vlugt
Contract met God – Juan Gomez-Jurado
Steen der wijzen – James Rollins
Asdod – Tim Lahaye & Bob Phillips
Het Mozes mysterie – Harry Tenholter
